بررسی اثر شوری و گل آلودگی بر نرخ بازماندگی و تغییرات بافت آبشش بچه ماهیان سفید کمتر از یک گرم

بررسی تاثیر شوری و گل آلودگی آب روی بچه ماهی سفید با هدف تعیین درصد بازماندگی و تغییرات بافتی آبشش انجام گرفت. بچه ماهیان از مرکز تکثیر پرورش شهید رجایی تهیه شد و در آزمایشگاه پژوهشکده اکولوژی بچه ماهیان در سه .(P<0/ دریای خزر مورد بررسی قرار گرفتند. بچه ماهیان دارای روند رشد آلومتریک بودند ( 05 600 میلیگرم) و دو سطح شوری (آب شیرین رودخانه تجن و لب شور - 400 و 1000 -600 ، 200- گروه وزنی ( 400 15600 ) در FTU ،7800FTU ،2600FTU ،430FTU ،50FTU) 12/5 ) و شش سطح گل آلودگی ppt : دریای خزر آب شیرین بهمدت 168 ساعت مورد بررسی قرار گرفتند. هر تیمار شامل سه تکرار، تحت آزمون عاملی با اندازهگیری کمیت درصد بازماندگی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در سطوح مختلف عوامل مورد بررسی، اختلاف نرخ بقاء بچه ماهیان در آب لبشور و گلآلودگی در آب .(P<0/ معنیداری بین تیمارهای آزمایشی وجود داشت ( 05 شیرین نسبت به تیمار شاهد، کاهش و در گروههایی که از وزن بیشتری برخوردار بودهاند، افزایش داشته است. در پایان آزمایش و تحت آب لبشور و گلآلود، قسمتی از بافت آبشش بچه ماهیان در تمام گروههای وزنی تخریب، کوتاه و ضخیم گردید. بافت آبشش بچه ماهیان در آب شفاف رودخانه تغییر محسوسی نداشت. هر چند در این 600 میلیگرم بهمراتب کمتر مشاهده - بررسی، میزان بقاء بچه ماهیان قابل قبول بود. این تغییرات در گروه وزنی 1000 گردید. بنظر میرسد که این تغییر اختلالی در روند رشد بچه ماهیان ایجاد کند.